АТТЫ ЭССЕ БАЙҚАУЫ.

Біз сізге ұқсас болғымыз келеді!
Біздің әрқайсымыздың өмірінде Сен біреулерге ұқсайтын боласың, сен үшін өмірде жолбасшы жұлдыз болатын адамға теңесу сәті келеді. Қиын сәттерде сен әрқашан сұрайсың, ал ол қалай түскенде, сенің өмірің жолында атыс болып табылатын адам жадының алдында ұят бола ма?
Менің рухани жетілуім Ұлы күн - жеңістің 75 жылдығымен тұспа-тұс келді. Қазіргі уақытта біздің еліміз үшін соғыстың қандай болғанын ұғыну жүріп жатыр, біз қазір соғыс, ауыр және қорқынышты жыл туралы хабарды қараймыз, бірақ жақындарымыздың осы қорқынышты сынақтың қатысушылары туралы әңгімелерін тыңдаймыз. Менің ойымша, майданда күн сайын болу - бұл ерлік еді, және менің атам - Горбунов Кузьма Иванович туралы біраз айтқым келеді.
17 жасында ол өз еркімен майданға аттанып, минометшіде оқыды. Ол 1943 жылдың қаңтарынан Ленинград түбінде шайқасқа қатысқан. 1944 жылы оның табаны, кеуде қуысы мен құрсақ қабырғасы сынған. Іс жүзінде ол соғыс мүгедегі болды, бірақ мүгедектіктен бас тартты, ол өз мемлекетіне пайда әкелуі мүмкін деп санайды.
Ұлы Отан соғысы туралы атам ешқашан айтқан жоқ, өйткені ол тіпті бірнеше жылдардан кейін де қаза тапқан жолдастарын қобалжытпай еске ала алмады және осының бәрін қайта қайталағысы келмеді. Оның ішінде 2 дәрежелі Ұлы Отан соғысы ордені бар көптеген марапаттары бар және мен мұны мақтан тұтамын!
Я хочу быть похожей өз прадедушку, адам облысының бесқарағай қорқынышты сынау алды шығаруға барлық ауыртпалығы өмірі мен қалып, бұл ретте адал, порядочным және жауапты алдында отаны және отбасы. Бұл естелік мен үшін менің іс-әрекетімді анықтайтын, идеалдар бұзылған әлемдегі ұлттық бірлікті сезінуге көмектесетін ақиқат сәті болады. Мен қазіргі ұрпақтың Ұлы Жеңіс ерлігін жасаған ата - бабаларымызды есте сақтағысы келеді, сол кезде әлемде жақсылық, адамгершілік, ең бастысы-ешқашан соғыс болмайды!